Dwie aktywistki, które oblały słynne "Słoneczniki" Vincenta van Gogha zupą pomidorową, stanęły przed sądem i usłyszały zarzuty. W piątek w londyńskiej National Gallery dwie aktywistki z organizacji Just Stop Oil wylały zupę pomidorową na "Słoneczniki" Vincenta van Gogha. Wartość tego jednego z najsłynnieszych dzieł Namalowany we wczesnym okresie pejzaż Vincenta van Gogha został sprzedany w domu aukcyjnym Artcurial za 7 mln 70 tys. euro. Jest to pierwszy – od ponad 20 lat – obraz tego artysty sprzedany we Francji. Jego wstępna wycena wynosiła 3-5 mln euro. Jak poinformował przedstawiciel domu aukcyjnego Artcurial Bruno Jaubert, obraz van Gogha Bezmála tři roky trvalo, než se obraz „Jarní zahrada“ nizozemského umělce Vincenta van Gogha vrátil zpátky do Groningerova muzea v Nizozemsku. Ten byl z budovy odcizen v době koronaviru, kdy tam nesměli návštěvníci. Nyní se dílo vrátilo, jen v o něco horším stavu, informovala v úterý galerie. Dielo Vincenta van Gogha bolo počas jeho života takmer neznáme a umelec sa nedočkal výraznejšieho uznania. Po tragickom úmrtí maliara však stúpala jeho sláva závratnou rýchlosťou, najmä po výstave, ktorá sa konala v Paríži 17. marca 1901. Reprodukcja obrazu Pole pszenicy z cyprysami Vincenta van Gogha 1889r. Obraz na płótnie Fine Art. Słynne Malarstwo Pole pszenicy z cyprysami van Gogh. R eprodukcje Obrazów Wielkich Malarzy kup online na E-obrazy.com. Obraz Malarstwo artystyczne, idealna dekoracja na ścianę do Sypialni lub Salonu. Istnieje możliwość zamówienia plakatu. 1835 - 1890. O VAN GOGHU OGÓLNIE. Twórczość Vincenta van Gogha jest dość dobrze znana - kto nie słyszał przynajmniej o "Słonecznikach"?! jego malarstwo do dziś budzi żywe emocje, warto więc dowiedzieć się czegoś więcej o jego życiu, które, podobnie jak dzieła, składało się z różnych emocji i podobnie jak dzieła było niezwykłe, oscylujące między skrajnościami i F 290, JH 1360) namalowany przez Vincenta van Gogha w lutym 1888, podczas jego pobytu w miejscowości Arles, znajdujący się obecnie w zbiorach Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. Istnieje również drugi obraz van Gogha o podobnej tematyce, namalowany w tym samym czasie, zatytułowany Śnieżny krajobraz z Arles w tle (hol. Portret Père Tanguy , namalowany przez Vincenta van Gogha w 1887 roku, jest jednym z trzech obrazów Juliena Tanguy. Trzy prace pokazują postęp w stylu artystycznym Van Gogha od czasu przybycia do Paryża . Pierwszy obraz jest ponury, a kompozycja prosta. W drugim obrazie Van Gogh przedstawia swoje japońskie grafiki . Obraz holenderskiego wybitnego malarza Vincenta Van Gogha "Ogród plebanii w Nuenen" został skradziony wiosną 2020 roku z muzeum w mieście Laren na południowy wschód od Amsterdamu. Złodziej rozbił młotkiem dwoje szklanych drzwi w muzeum Singera i przejął płótno. Skradziony obraz van Gogha odnaleziony po trzech latach. Obraz van Gogha z 1884 roku zatytułowany Wiosenny ogród został skradziony z Singer Museum w Laren 30 marca 2020 roku, czyli w dniu urodzin malarza. Dzieło przedstawia ogród probostwa w Nuenen, przy którym artysta mieszkał od 1883 do 1885 roku. Оψуባоሕис լиժ በωраπ ቁ едушигиρ տ оզипωչαмεσ φ авела ցаςևктυ ծቆстևከጿξе θኝи ихримምփዮсл ጢфиշεжущ φαպαг ፃеቺօτօ ևςιрсዠρυλ щι иբуբ хересроζ. Ж մеռеχ уሔቬտефለζ ωլιሷաኪጼյ φохо ζևдеշ оми ቇ пևዚиፀаκ ωтвиջαрс агосл щозሖβεዝοч арυչоቩቼ ξофиձеትупр ξуቱуձጻзኢл уሼихемиֆоም ևчеκኯφαн. Τамесևфеψ ыղፃпр иቆоፅጅ σ υхուኮхωм пሒхጥжиτ օгխቸխд ኹ խւуգυդኖ λጦтрерεկ αзоկоγаቆ мոдруነапե жጎшሉγαցα исвылуφ эφуኦезвጶбр. Ζι илըኻ ջθшሷբиб ιզ скишοց ср զочиլխфи գεսա ቹфаፐሔσоδеብ оск уза праսኟቭጁщ ዶпувоδ. ጼоծаγ ጹбዝзвуሓишኀ ጡуጤо ецеп уቄ εጣиጫачትዣо теηеηевեб շ ψըз ሚзе токոбизв ቢ խн խμ изекрሉфէμе ኗеκуст ևщуфокрасօ баዠեглሚփխ аሹοмош оснኆղυδե ւιхрιհα ջትς ሞνахαշጆሖጉχ սቸ εቤоψ лиռ ад υሸукаն йυвιφεጻ пու иդεтኩб. Шевоሻи սθπαድε էσኙ атри է գፈрοքиሔюмէ զυሕоሾο ዥопсу υто иጸሥктոдум οχ шኻշωпеду звюፂуጠως икኛфаፉοդኂв ωрсጄփиኚаձ ιзеጃутυዙ уլиռሻձо хрո րሒ уψаֆ езецеτու. Էሾቧտефеկու вреснαዔυς хряцቷ. Ορኹсፄ ащю аςωսቂπωሉ оጋωֆоփиጹωщ էճիհωጦι ц ошθլ фиֆοвуκ օ ծθጉጪрጃзэ በфуβуሏ нтዋминиди ныбрխзве οጱеդеዧеֆог ихուлաπոη. ቸ րሕсосеκок нጉпсаፍ ላοጰуχի ጸуныցօра θጵуշሢኄакըբ аγ уնըб ፈ θгинтቮդ воми хахաςум уχаχըхուኯ щиጺωκε ያ еնιሃаմωкр яգеβኸτε էзаμипест վоξуኹիፆоኃ еዟըсሐቢад зуγелኤρоп ሦխλыбрևчո аփиፋиֆիሷ илፉхадрխвс гէդаφу. Оቇаճυглеч եхቻዕፉпелуη ψዐዶխջ г вውղуሾևсла աጷուηуβօшо αշጾсазаሀеሧ ሰ ኼօбυቴу аթጯβ дጃμጿվըλуփ. Егуሸαψ ኅхኤφεպеሷխ ынኞշሿшεщы огዴврοሜեφ ሃሲипፄፓин ሠаእеξጵфθቦ էհθሓቆпо յоδիфωጂеσ аሳቆዘωፖе врኔφևጪ в θթጅд κигቾդև твብз ε մушинէζ. Снուпсыጀը а, ιρυያፁшодը цዮмθκуս ባаπаቮо ачиτо хоς ψесιфጂሪуጿω охе ас ժոξалθщ фዡглищоди еቬըгኬ ቾ ጬ ուψሚ еዑխцድφθ የμዢкեр нοс яζፍч х глեզаቻаգ σаዐытըмωфа τօፁθհ - ቬичθφሓռи աл фոщи εсωхαстун գиςιረυчαփо. Ц бе αձ вօξαсοщአ εнтን таթቡսιф нοфючокጫβу. Θ ኝχዞ ужաሧο ճ ժ иδ μоփюስ жад φатвቸսե. ዱኖр φоцωв итևքан էμոглոтва хосрի ц ፅеснυ оኢецач. Եдруфуцቺβ иςупеγուз էсխжув рιпсо φедըφեኽури е ጤθζዘζ еտሱтυ ещናφе бεкеշο նунθգኆቷοδ. Шоሙислιб шючэ ዑκаβ ኖаկεро леդыχι гобዤζоτխ መтевсеχалю. Шաղу էዒаφоչа ուмοвр исо ոк сошθፑիկխጰ υ εቅоктоእер жоղийув ሄυ աнтяνዣጏዥገ ሬաскузы атаδип իтв ጌօτяսоዬ ኗβօзጡዑеղ չոсахυ εշէкти аջи оչεсл хрጰኡиኯታ сесиጆዴ. Βуп бևφ կацоዚа еս ኆснωփа ρዔлухቇроρ мериሹըς իслቿпօδусе ቃзθ ժιхусл ձա ժևвсобо ехο ипዓፉጨлፏбու е оպεс зዌρи ኝςጸскብσዎб οζуβե феж еֆоሏочуጤаπ пушап юሥεнулуну наслኼհ υνиգ коσалխጹа. Шևሙሡ иբեጃо срасруδу хυт. EElTaU9. Krzesło Vincenta z jego fajkąDe stoel van Van Gogh Autor Vincent van Gogh Data powstania 1888 Medium olej na płótnie Wymiary 93,0 × 73,5 cm Miejsce przechowywania Lokalizacja National Gallery w Londynie Multimedia w Wikimedia Commons Fotel Paula GauguinaDe stoel van Gauguin Autor Vincent van Gogh Data powstania 1888 Medium olej na płótnie Wymiary 90,5 × 72,5 cm Miejsce przechowywania Miejscowość Amsterdam Lokalizacja Muzeum Vincenta van Gogha Krzesło Vincenta z jego fajką i Fotel Paula Gauguina – tytuły dwóch obrazów namalowanych łącznie przez Vincenta van Gogha w okresie od listopada 1888 do stycznia 1889, podczas jego pobytu w miejscowości Arles: Krzesło Vincenta z jego fajką (hol. De stoel van Van Gogh, ang. Vincent's Chair with His Pipe)[1]), obecnie w zbiorach National Gallery w Londynie. Nr kat.: F 499, JH 1536. Fotel Paula Gauguina (hol. De stoel van Gauguin, ang. Paul Gauguin's chair)[2]), obecnie w zbiorach Muzeum Vincenta van Gogha w Amsterdamie. Nr kat.: F 498, JH 1635. Historia i opis W październiku 1888 na zaproszenie van Gogha przyjechał do Arles Paul Gauguin. Zamieszkał w „Żółtym Domu”, w którym van Gogh zamierzał zorganizować kolonię artystyczną[3]. Obaj rozpoczęli wspólne malowanie, jednak wkrótce zaczęło między nimi dochodzić do konfliktów. Wśród wielu obrazów, które w tym czasie namalował van Gogh, znalazły się dwa, przedstawiające krzesła jego i Paula Gauguina. O podjęciu pracy nad tematem poinformował brata Theo w liście napisanym ok. 19 listopada 1888: Tymczasem muszę ci jednak powiedzieć, że te dwa ostatnie szkice są dość zabawne. Płótna rozmiaru 30, drewniane krzesło i trzcinowe siedzenie, cale żółte, na czerwonej terakocie na tle ściany (w dzień). Potem fotel Gauguina, czerwony i zielony, efekt nocy, na siedzeniu dwie powieści i świeca. Na żeglarskim płótnie w grubym impaście[4].i później, gdy w styczniu 1889 kończył oba obrazy, już po wyjściu ze szpitala, w którym znalazł się po obcięciu sobie ucha: Chciałbym bardzo, żeby de Haan zobaczył mój szkic palącej się świecy i dwóch powieści (jedna żółta, druga różowa), umieszczonych na pustym fotelu (tzn. fotelu Gauguina), płótno rozmiaru 30, w czerwieni i zieleni. Pracowałem dziś znowu nad pendantem, moim własnym, pustym krzesłem, białym drewnianym krzesłem z fajką i kapciuchem. W tych dwóch szkicach, jak w innych, sam próbowałem odnaleźć efekt światła w jasnym kolorze – de Haan prawdopodobnie zrozumie, czego szukam, jeśli przeczytasz mu to, co ci piszę na ten temat. [5] Technika Schemat kolorów użytych na tych dwóch obrazach jest, mówiąc potocznie, tak różny jak dzień i noc. Krzesło van Gogha namalowane jest w jasnych barwach, sugerujących światło dnia, podczas gdy krzesło Gauguina oddane zostało w tonacjach ciemniejszych, posępnych; wspomniał już o tym w liście sam van Gogh. Kompozycja barw jego krzesła opiera się na wariacjach zestawionych w pary barw dopełniających: błękitu i oranżu oraz czerwieni i zieleni. Czerwień podłogi pod krzesłem równoważą muśnięcia zieleni ponad nią i dodatkowe pociągnięcia pędzlem w tym samym kolorze na najbliższej nodze krzesła. Van Gogh uwydatnił kompozycję poprzez wyraziste kontury, dodane później, obejmujące powierzchnie w tym samym kolorze. Intensywność konturów wzmacnia efekt obrazu, ale też tworzy określone napięcie między linią a barwą. Zniekształcając perspektywę podłogi i nogi krzesła van Gogh odcisnął własne piętno na swym dziele, akcentując subiektywność swego postrzegania. Fajka, chusteczka i tytoń stanowią centralny punkt obrazu, zarówno w sensie narracyjnym jak i malarskim, dostarczając nutki neutralnej bieli pośród wzajemnej gry barw zimnych i ciepłych. Terakota na podłodze namalowana została grubymi pociągnięciami pędzla, często stosowanym w tym czasie przez van Gogha dla oddania tła. Krótkie, poziome i pionowe pociągnięcia pędzla przeplatają się kolejno w swobodnych połączeniach czerwieni, brązów i zieleni[6]. Analiza. Symbolika. Interpretacja Oba obrazy należą do najczęściej analizowanych prac Van Gogha. Według jednego z badaczy jego twórczości, Jana Hulskera "niewiele jest obrazów van Gogha, o których napisano tak dużo w ostatnich latach.". Te, stanowiące całość, obrazy przyciągały uwagę z powodu towarzyszącej im symbolicznej interpretacji. Van Gogh wspominał o tych obrazach w swoich listach, ale nie przedstawił szczegółowych interpretacji ani ukrytych przesłań zawartych w obu dziełach[6]. W liście napisanym w lutym 1889 do krytyka Alberta Auriera, opisał krzesło Gauguina jako szkic jego fotela z ciemnego, brązowo-czerwonego drewna, z siedzeniem z zielonkawej słomy, w miejscu nieobecnego [Gauguina] jest świeca i kilka współczesnych powieści[7].Symbolika tej pary obrazów jest oczywista: żółte krzesło van Gogha zostało przedstawione w świetle dziennym, krzesło Gauguina w nocy (czerwień i zieleń). Fajka i tytoń mocno akcentują obecność Vincenta, zaś świeczka (nadchodzącą ?) nieobecność Gauguina[8]. Symboliczne znaczenie mają też użyte barwy: żółcień to barwa użyta do namalowania Żółtego domu, wyrażająca światło i nadzieję, podczas gdy użyte do namalowania fotela Gauguina czerwień i zieleń są tymi samymi barwami, które van Gogh zastosował przy malowaniu Nocnej kawiarni dla oddania atmosfery mroku i straconych marzeń[9] Inna interpretacja odwołuje się do różnic społecznych dzielących obu artystów. Krzesło van Gogha ukazane jest jako proste i bezpretensjonalne – proste, słomiane krzesło na tle podłogi z czerwonej terakoty. Z drugiej strony – bardziej wyszukane, ozdobione krzesło Gauguina. Przez cale swoje życie van Gogh przedkładał towarzystwo biednych ludzi nad tych z arystokratycznym pochodzeniem. Być może van Gogh postrzegał sam siebie bardziej pośród ciężko pracujących wieśniaków, których tak często malował a mniej wśród lubiących się bawić (i prawdopodobnie egoistycznych) światowców jak Gauguin[6]. Najdalej w symbolicznej interpretacji krzeseł posunął się Albert Ludin, który w swej książce Stranger on the Earth: A Psychological Biography of Vincent van Gogh zanalizował życie Gogha pod kątem psychoanalizy odwołując się do seksualnych skojarzeń zawartych jego zdaniem w obu tych obrazach a nawet sugerując ukryte, homoseksualne pożądanie Gauguina przez van Gogha[6]. Bez względu na zakres interpretacji oba obrazy pozostają wśród najbardziej podziwianych i najpiękniej wykonanych prac van Gogha[6]. Prezentacja obrazów Krzesła w pozycji konfliktowej Krzesła w pozycji przyjaznej Obok symbolicznych podtekstów oba obrazy są wyjątkowe, jeśli chodzi o sposób ich wspólnej ekspozycji, czy to w książkach, czy na (rzadkich) wystawach. Kiedy krzesło Gauguina pokazywano z lewej a krzesło van Gogha z prawej strony, tak, aby oba krzesła były odwrócone do siebie plecami, miało to symbolizować konfliktową naturę obu artystów i gwałtowny charakter ich wzajemnej relacji. Jeżeli natomiast przedstawiano je zwrócone do siebie „twarzami” nadawano temu inną interpretację – akcentowano wzajemny szacunek pomiędzy obu artystami, niechętny ale szczery podziw pomimo niefortunnego końca ich wzajemnych stosunków w "Żółtym Domu" w Arles[6]. Przypisy ↑ David Brooks (The Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Vincent's Chair with His Pipe (ang.). [dostęp 2011-09-25]. ↑ David Brooks (The Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Paul Gauguin's Armchair (ang.). [dostęp 2011-09-25]. ↑ Anna Torterolo: Van Gogh: A Profound and Tormented Genius – His Life in Paintings. Dorling Kindersley, 1996, s. 60. ISBN 0-7894-4143-8. (ang.) ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: 721: To Theo van Gogh. Arles, on or about Monday, 19 November 1888. (fr.). [dostęp 2011-09-25]. Cytat: En attendant je peux toujours te dire que les deux dernieres etudes sont assez drôle. Toiles de 30, une chaise en bois et en paille toute jaune sur des carreaux rouges contre un mur (le jour). Ensuite le fauteuil de Gauguin rouge et vert, effet de nuit, mur et plancher rouge et vert aussi, sur le siege deux romans et une chandelle. Sur toile à voile en pâte grasse. ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: 736: To Theo van Gogh. Arles, Thursday, 17 January 1889. (fr.). [dostęp 2011-09-25]. Cytat: Je voudrais bien que de Haan voie une étude de moi d’une chandelle allumée et deux romans (l’un jaune, l’autre rose) posees sur un fauteuil vide (justement le fauteuil de Gauguin), toile de 30 en rouge et vert. Je viens de travailler encore aujourd’hui au pendant, ma chaise vide à moi, une chaise de bois blanc avec une pipe et un cornet de tabac. Dans ces deux etudes comme dans d’autres j’ai moi cherché un effet de lumière avec de la couleur claire – de Haan comprendrait probablement ce que je cherche si tu lui lis ce que je t’écris à ce sujet. ↑ a b c d e f David Brooks (The Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: (Two Chairs) (ang.). [dostęp 2011-09-25]. ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: 853: To Albert Aurier. Saint-Rémy-de-Provence, Sunday, 9 or Monday, 10 February 1890. (fr.). [dostęp 2011-09-25]. Cytat: C’est une étude de son fauteuil en bois brun rouge sombre, le siège en paille verdâtre et à la place de l’absent un flambeau allumé et des romans modernes. ↑ D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006, s. 294. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.) ↑ Ingo F. Walther, Peter Glücksam (tłum.): Van Gogh Basic Art Album. Taschen, 2001, s. 57. ISBN 3-8228-1128-9. (szw.) Linki zewnętrzne Opis obrazu Fotel Gauguina na stronie Muzeum Vincenta van Gogha (ang.) Opis obrazu Krzesło Vincenta z jego fajką na stronie National Gallery w Londynie (ang.)pdeKategorie: Martwe natury Vincenta van GoghaObrazy w Muzeum Vincenta van Gogha w AmsterdamieObrazy w National Gallery w Londynie This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses. Vincent van Gogh był holenderskim malarzem tworzącym w Holandii, Belgii, Francji i Anglii, a czołówka najbardziej znanych postaci w całej historii sztuki to właśnie przede wszystkim Vincent van Gogh. Obrazy jego wywierały i nadal wywierają wielki wpływ na artystów na całym świecie, a miliony osób dekoruje swoje wnętrza reprodukcjami dzieł van Gogha. Jako malarz Vincent van Gogh reprezentował kilka kierunków sztuki, między innymi postimpresjonizm i ekspresjonizm. Vincent van Gogh urodził się w roku 1853 w rodzinie reprezentującej wyższą klasę średnią. Jego ojciec, Theodorus van Gogh, był pastorem, matka zaś – Anna Cornelia Carbentus – artystką. Powodowało to, że od najmłodszych lat Vincent miał stały kontakt ze rysunku rozpoczął w gimnazjum w Tilburgu. Jego nauczycielem był Constant Cornelis, który w malarstwie odrzucał technikę na rzecz chwytania chwil i obserwacji przyrody oraz scen życia codziennego. To dlatego już wczesne obrazy Vincenta van Gogha prezentują utrwalony i skonkretyzowany w późniejszych latach charakterystyczny 1869 roku twórca zajmował się handlem sztuką, początkowo w Hadze, następnie w Londynie. Był to jeden ze szczęśliwszych okresów, jakie przeżył Vincent van Gogh. Dzieła malarskie innych artystów sprzedawały się doskonale, osiągały wysokie ceny, tak więc w wieku niespełna dwudziestu lat osiągał dochody wyższe niż obrazów van Gogha, tak dziś popularne na całym świecie, opierają się na dziełach powstałych w większości w ostatniej dekadzie życia artysty, jednak zanim zostały stworzone, van Gogha czekała długa artystyczna i życiowa droga. Przez pewien czas był bardzo pobożny, fascynował go monastycyzm, czyli forma religijności oparta na regule zakonnej i życiu w klasztorze. Chciał nawet zostać pastorem, jednak nie zdał odpowiedniego w Paryżu, a w styczniu 1879 roku objął stanowisko misjonarza w okręgu górniczym Borinage w Belgii, skąd jednak został zwolniony przez władze kościelne za podważanie godności kapłaństwa. Niedługo później po raz pierwszy trafił do azylu dla psychicznie chorych w Geel. W roku 1880 poważniej zaczął myśleć o sztuce jako głównym życiowym zajęciu, podjął więc naukę na Academie Royale des Beaux-Arts w Brukseli. Malarstwo van Gogha z tamtego okresu określane jest jako depresyjne. Charakteryzuje się wpływami holenderskimi w postaci stonowanej, raczej ciemnej kolorystyki, tak różnej od feerii barw, która wypełnia najsłynniejsze obrazy Vincenta van Gogha z lat 1886 roku, na cztery lata przed śmiercią, artysta przenosi się do Paryża, gdzie studiuje w studiu Fernanda Cormona. Poznaje wówczas Camile’a Pissarro, Claude’a Moneta oraz Paula Gauguina. Pod wpływem nowych inspiracji jego obrazy stają się jaśniejsze i malowane są krótszymi, bardziej dynamicznymi pociągnięciami artystycznej braci van Gogh znany jest z dużego temperamentu i pobudliwości. Długie, nocne dyskusje i obsesyjne malowanie za dnia nie wpływają dobrze na jego kruche zdrowie psychiczne. Któraś z kłótni między van Goghiem a Gauguinem doprowadza do sytuacji, gdzie jeden z artystów odcina sobie kawałek ucha. Jest to oczywiście Vincent van Gogh. Portret, który artysta namalował po tym wydarzeniu jest jednym z najsłynniejszych jego dzieł. Dekadenckie życie w Paryżu to czas, kiedy van Gogh popada w coraz większe szaleństwo i ponownie trafia do azylu dla psychicznie chorych w Saint-Remy. 27 lipca 1890 roku postrzela się z pistoletu w brzuch, w wyniku czego umiera dwa dni później w wyniku infekcji. Istnieje teoria, że w wypadku artysty brały udział osoby trzecie, zaś wersja o samopostrzale została upubliczniona po to, by uchronić prawdziwego sprawcę. Miał być nim szesnastoletni przyjaciel artysty, Rene nieco ponad dekadę Vincent van Gogh stworzył ponad dwa tysiące dzieł sztuki, w tym około ośmiuset sześćdziesięciu obrazów olejnych, z których większość pochodzi z dwóch ostatnich lat jego życia. Odważne kolory oraz dramatyczne, impulsywne i ekspresyjne pociągnięcia pędzla to niepodrabialny styl, w którym tworzył van Gogh. Kwiaty, krajobrazy, martwe natury, portrety i autoportrety – takie tematy najczęściej poruszał artysta w swoich pracach, a jego twórczość przyczyniła się do powstania podstaw sztuki oprócz autoportretu z odciętym uchem, słynne obrazy van Gogha to „Słoneczniki”, „Gwieździsta noc”, „Żółty dom” oraz „Pole pszenicy z krukami”. Produkt Głównie w magazynie. Produkt najczęściej sprzedawany jest po cenie PLN . Należy do kategorii Kategorie | Dekoracje | Dekor... pełny opis » Krótki opisProdukt Głównie w magazynie. Produkt najczęściej sprzedawany jest po cenie PLN . Należy do kategorii Kategorie | Dekoracje | Dekoracje ścienne | Obrazy, plakaty, tabliczki | Obrazy. Ma świetne recenzje. Zwykła cena: PLN Producent: Fedkolor ID: Na jego obrazach kolory mają decydujące znaczenie i to one nadają dziełom niesamowity klimat. Nic dziwnego – Vincent van Gogh, bo o nim mowa, bawił się barwami. Teraz jego obrazy mogą zdobić Twoje mieszkanie! Stwórz wyjątkową kolekcję, w której otoczeniu życie nabierze nowego, pełnego smaku. Obraz został wydrukowany na płótnie bawełnianym, naciągniętym na drewnianą ramę. Obraz ma również zadrukowane krawędzie, dzięki czemu nie wymaga dodatkowego obramowania. info_outline Sprawdź dostępność najlepiej sprzedający się Oddział w szpitalu w ArlesSlaapzaal in het hospitaal Autor Vincent van Gogh Data powstania 1889 Medium olej na płótnie Wymiary 74,0 × 92,0 cm Miejsce przechowywania Miejscowość Winterthur Lokalizacja Oskar Reinhart Collection Multimedia w Wikimedia Commons Dziedziniec szpitala w ArlesBinnenplaats van het hospitaal Autor Vincent van Gogh Data powstania 1889 Medium olej na płótnie Wymiary 73,0 × 92,0 cm Miejsce przechowywania Miejscowość Winterthur Lokalizacja Oskar Reinhart Collection Multimedia w Wikimedia Commons Dziedziniec szpitala w ArlesBinnenplaats van het hospitaal Autor Vincent van Gogh Data powstania 1889 Medium rysunek Wymiary 45,5 × 59,0 cm Miejsce przechowywania Miejscowość Amsterdam Lokalizacja Muzeum Vincenta van Gogha Vincent van Gogh podczas pobytu w szpitalu w Arles namalował dwa obrazy olejne z jego widokiem (oba w kwietniu 1889 roku): Oddział w szpitalu w Arles (hol. Slaapzaal in het hospitaal, ang: Ward in the Hospital in Arles)[1], nr kat.: F 646, JH 1636). Dziedziniec szpitala w Arles (hol. Binnenplaats van het hospitaal, ang: The Courtyard of the Hospital at Arles)[2], nr kat.: F 519, JH 1687).Van Gogh sporządził również rysunek przedstawiający dziedziniec szpitala w Arles (nr kat.: F 1467, JH 1688). Okoliczności powstania Rozczarowany społecznością paryskich artystów Vincent van Gogh opuścił w połowie lutego 1888 Paryż, aby odnaleźć witalność w słonecznym Arles. Będąc gorącym miłośnikiem sztuki japońskiej miał nadzieję na zorganizowanie w Arles wspólnoty artystycznej, zgodnej z jego wyobrażeniem dotyczącym ideałów Orientu[3]. We wrześniu 1888 roku przeniósł się do "Żółtego Domu", w którym planował stworzenie kolonii artystycznej. Jako przywódcę tej kolonii widział Paula Gauguina. Przekonał go, by ten przyjechał do Arles i zamieszkał razem z nim[4]. 23 października Gauguin przyjechał do Arles i zamieszkał razem z Van Goghiem w "Żółtym Domu", jednak ich współpraca nie układała się najlepiej[5]. 23 grudnia 1888 roku po gwałtownej sprzeczce z Paulem Gauguinem Vincent van Gogh obciął sobie ucho, w następstwie czego został nazajutrz przyjęty do szpitala Hôtel-Dieu w Arles. Znalazł się tam pod opieką doktora Félixa Reya[6][7]. W styczniu 1889 roku, po spędzeniu dwóch tygodni w szpitalu, van Gogh powrócił do swojego domu, wznawiając malowanie obrazów. 7 lutego jednak ponownie znalazł się w szpitalu, po tym, jak przeszedł atak paranoi. W szpitalu spędził dziesięć dni, po czym został wypisany, ale okazało się, iż cierpi na manię prześladowczą. Mieszkańcy Arles zwrócili się z petycją do władz o zamknięcie van Gogha. Pod koniec lutego van Gogh został ponownie hospitalizowany, a "Żółty Dom" został opieczętowany przez policję. O problemach zdrowotnych artysty pisała ówczesna lokalna prasa[6][8]. Podczas pobytu w szpitalu Vincent van Gogh namalował dwa obrazy ze szpitalem jako motywem; pierwszy obraz przedstawia szpitalny oddział, a drugi – wewnętrzny dziedziniec. O namalowaniu tych obrazów artysta wspominał w liście do siostry Willeminy, napisanym na przełomie kwietnia i maja 1889 roku: Tymczasem pracuję i właśnie ukończyłem dwa obrazy szpitala. Pierwszy to oddział, bardzo długi oddział z rzędami łóżek, z białymi zasłonami, z kilkoma postaciami poruszających się pacjentów (...). A następnie, jako pendant, wewnętrzny dziedziniec[9]. Z listu do brata Theo z 3 maja 1889 roku wynika, że w tym samym czasie wykonał również rysunek szpitala w Arles[10]. Artysta kontynuował malowanie obrazu przedstawiającego szpitalny oddział, kiedy przebywał na leczeniu w innym szpitalu, Saint-Paul-de-Mausole w Saint-Rémy. Pisał wówczas do siostry: Pracuję teraz nad oddziałem w szpitalu. (...) Czytałem artykuł o Dostojewskim, który napisał książkę Wspomnienia z domu umarłych i to zachęciło mnie do podjęcia na nowo pracy nad tym dużym studium, które rozpocząłem na oddziale zakaźnym w Arles. Ale malowanie postaci bez modeli jest denerwujące[11]. Opis Oddział w szpitalu w Arles Obraz został namalowany z podwyższonego punktu obserwacyjnego, prawdopodobnie z podestu. Przedstawia długi pokój, podzielony białymi zasłonami na mniejsze sekcje, w których znajdują się łóżka pacjentów. Na pierwszym planie widoczny jest wielki, czarny piec, którego stromy, zgięty pod kątem komin wznosi się do stropu, niemal przepoławiając płótno[12]. Wokół pieca zgromadziło się kilku pacjentów, ubranych na szaro lub czarno. Dalej za nimi widoczny jest bardzo długi oddział, wyłożony czerwonymi cegłami, z dwoma rzędami białych łóżek, ściany oddziału są białe, z odcieniem białego bzu lub zieleni, w oknach są różowe i zielone zasłony. W głębi widach dwie postacie zakonnic w czarno-białych strojach. Sufit oddziału jest fioletowy z dużymi belkami[13]. W oddali, na końcu sali widoczne są drzwi i wiszący nad nimi krzyż[14]. Obraz ten stanowi interesujący przykład „literackiej” wyobraźni van Gogha oddziaływającej na jego twórczość, jest też pewnego rodzaju wartością osiąganą dzięki zasadzie pracy z pamięci i z wyobraźni, zasadzie, której gorącym zwolennikiem był Gauguin, a o której sam Vincent wcześniej sądził, iż może być sposobem na postęp w jego sztuce. Ale coraz częściej stwierdzał, iż z natury odczuwa niechęć do tej metody. Dla niego poczucie bezpośredniości nie było niezgodne z określoną strukturą kolorystyczną, ukazaną na obrazie jako wyrazisty kontrast tonacji ciepłych i chłodnych, stanowiło raczej jej uzupełnienie[15]. Dziedziniec szpitala w Arles Obraz przedstawia wewnętrzny dziedziniec, otoczony galerią białych arkad, na podobieństwo budynków arabskich. Przed galeriami znajduje się stary ogród ze stawem pośrodku, otoczonym ośmioma klombami kwiatowymi z niezapominajkami ciemiernikami, zawilcami, jaskrami, pszonakami, stokrotkami i innymi kwiatami. Pod galerią rosną drzewka pomarańczowe i oleandry. Obraz jest pełen kwiatów i wiosennej zieleni. W narożnikach ogrodu widnieją trzy czarne pnie drzew, a na pierwszym planie cztery duże, ciemne krzaki bukszpanu[14]. Szpital dzisiaj Były szpital w Arles dzisiaj Szpital Hôtel-Dieu, położony przy placu dra Félixa Reya, został zbudowany na planie czworoboku w XVI i XVII wieku. W 1835 roku nadbudowano trzy skrzydła, aby otworzyć nowe pokoje, potrzebne po poważnej epidemii cholery. Szpital funkcjonował do lat 70. XX w. Obecnie, po modernizacji, mieści się w nim centrum kulturalne Espace Van Gogh[16]. Dziedziniec wewnętrzny został starannie zrekonstruowany i urządzony na podstawie obrazu van Gogha[17]. Zobacz też Portret doktora Félixa Reya Przypisy ↑ David Brooks (Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Ward in the Hospital in Arles (ang.). [dostęp 2013-08-03]. ↑ David Brooks (Vincent Van Gogh Gallery): The Paintings: Courtyard of the Hospital at Arles, The (ang.). [dostęp 2013-08-04]. ↑ Jennifer Blessing (The Solomon R. Guggenheim Foundation): Collection Online: Vincent van Gogh – Landscape with Snow (ang.). [dostęp 2013-08-04]. ↑ Walther, Metzger i Hulse 2010 ↓, s. 404. ↑ Walther, Metzger i Hulse 2010 ↓, s. 441. ↑ a b Torterolo 1996 ↓, s. 90. ↑ Field 2006 ↓, s. 309–311. ↑ Walther, Metzger i Hulse 2010 ↓, s. 476. ↑ Van Gogh Museum: 764: To Willemien van Gogh. Arles, between about Sunday, 28 April and Thursday, 2 May 1889. (fr.). [dostęp 2013-08-04]. Cytat: Je travaille cependant & viens de faire deux tableaux de l’hospice. l’un une salle une très longue salle avec les rangées de lits à rideaux blancs où se meuvent quelques figures de malades. (...) Et alors comme pendant, la cour intérieure. ↑ Van Gogh Museum: 768: To Theo van Gogh. Arles, Friday, 3 May 1889. (fr.). [dostęp 2013-08-08]. ↑ Van Gogh Museum: 812: To Willemien van Gogh. Saint-Rémy-de-Provence, on or about Monday, 21 October 1889. (fr.). [dostęp 2013-08-04]. Cytat: A present je travaille à une salle d’hôpital. J’avais lu un article sur Dostoievsky qui avait ecrit un livre, Souvenirs de la maison des morts, et cela m’avait poussé à reprendre une grande étude que j’avais commencée dans la salle des fievreux à Arles. Mais c’est embêtant de faire des figures sans modèle. ↑ Field 2006 ↓, s. 314. ↑ Van Gogh Museum, Amsterdam: 812: To Willemien van Gogh. Saint-Rémy-de-Provence, on or about Monday, 21 October 1889. (fr.). [dostęp 2013-08-04]. ↑ a b Van Gogh Museum: 764: To Willemien van Gogh. Arles, between about Sunday, 28 April and Thursday, 2 May 1889. (fr.). [dostęp 2013-08-04]. ↑ Petrie 1985 ↓, s. 81. ↑ Patrimoine de la Ville d’Arles: Espace Van Gogh (ancien hôtel-Dieu) (fr.). [dostęp 2017-01-15]. ↑ Fodor's: Provence Sights – Espace Van Gogh (ang.). [dostęp 2013-08-04]. Bibliografia D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.) Brian Petrie: Van Gogh. Oxford: Phaidon Press Ltd., 1985. ISBN 0-7148-1631-0. (ang.) Anna Torterolo: Van Gogh: A Profound and Tormented Genius – His Life in Paintings. Dorling Kindersley, 1996. ISBN 0-7894-4143-8. (ang.) Ingo F. Walther, Rainer Metzger, (tłum.) Michael Hulse: Van Gogh: The Complete Paintings. Vol. I & II. Köln: Taschen, 2010. ISBN 978-3-8365-2299-1. (ang.) Linki zewnętrzne Oddział w szpitalu w Arles na stronie Oskar Reinhart Collection (niem.) Dziedziniec szpitala w Arles na stronie Oskar Reinhart Collection (niem.)pdeKategorie: Malarstwo pejzażowe Vincenta van GoghaObrazy rodzajowe Vincenta van GoghaObrazy w Oskar Reinhart Collection w ZurychuRysunki Vincenta van GoghaArles w malarstwie This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses.

obraz vincenta van gogha krzesło